ผมเองก็เล่นดนตรีคับ
แต่เป็นคนขี้เบื่อเลยเล่นได้แบบฉิ่งฉับ
มาค้นพบแนวทางของตัวเองใหม่ คือการร้องเพลง
55555
น้องๆในคณะถ้ารู้จักผม ก็น่าจะเคยเห็นวงผมเล่นมาบ้างแล้ว
เข้าหูบ้างไม่เข้าหูบ้าง
แต่ยังไงก็ถือว่าได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักคับ
สำหรับผมดนตรีมันเป็นเหมือนเป็นส่วนนึงของชีวิตประจำวันไปแล้วคับ
ไม่ต้องไปติดยาที่หนายหรอกคับ ติดฟังเพลงแค่นี้ก็ถอนไม่ขึ้นแล้วคับ
จริงๆก็อยากให้หลายๆคนหันมาเล่นดนตรีเหมือนกันนะคับ
คุณแม่สนับสนุนให้ลูกเล่นดนตรีทุกคนเลยคับ
ทั้งๆที่ยังเล่นไม่เป็นด้วยซ้ำ แต่เราเอ่ยปากว่าอยากเล่นกีต้าร์เป็น รุ่งขึ้นคุณแม่ก็จูงมือผมไปซื้อกีต้าร์โปร่งเลยคับ
แถมซื้อของแพงให้ซะด้วย (กะแบบว่า เอาสิ กูซื้อให้เมิงแพงขนาดนี้ กล้าเล่นทิ้งๆขว้างๆก็ให้มันรู้ไป 555)
ตอนนั้นถือไปกีตาร์ไปที่หนายมีแต่คนมองคับ มองกีต้าร์นะ ไม่ช่ายมองผม อิอิ
ไม่รู้จะเกี่ยวกันรึป่าวนะคับ
แต่ลูกชายของแม่ทั้งสองคน (ผมกับน้องชาย) ไม่มีใครเกเรเลยซักคน
อาจเป็นเพราะเวลาว่างส่วนใหญ่ก็เอามานั่งคลุกอยู่กับกีต้าร์นี่แหละคับ
ตอนนี้หลังจากเข้ามาเรียนหมอได้สามปี เวลาก็มีน้อยลงเรื่อยๆแต่ก็ไม่เคยห่างจากเสียงเพลง กับวงดนตรีเลยคับ
ถ้าแบ่งเวลาให้เป็น เชื่อผม ว่าดนตรีไม่เคยทำร้ายใคร
ดนตรีไม่เคยทำให้ใครตายคับ
^^
